Met een keurmerk straal je betrouwbaarheid en transparantie uit. In Nederland zijn er 2 mogelijkheden: 1. Het CBF-keurmerk; 2. Het Keurmerk Goede Doelen.
Persoonlijk heb ik 2 problemen met een keurmerk. Ten eerste snap ik zelf het werkelijke nut van deze keurmerken niet. De organisaties die het keurmerk verstrekken kijken hoeveel procent van het geld wordt besteed aan promotie/ reclame. Deze kosten mogen niet hoger zijn dan 20%. Maar er wordt niet gekeken of het geld wel daadwerkelijk naar het goede doel gaat. Dat vind ik vreemd, want dat betekend toch betrouwbaarheid en transparantie? Dit straalt het hebben van een keurmerk toch uit? Dat mensen ervan uit kunnen gaan dat het geld goed terecht komt?
Het tweede probleem zijn de kosten. De kosten voor een keurmerk zijn behoorlijk hoog. Hoe groter je stichting is, hoe duurder het CBF-keurmerk wordt. Maar als je net bestaat dan moet je toetsingskosten van 500 euro betalen en een jaarlijkse bijdrage van 350 euro. Bij het Keurmerk Goede Doelen is dat voor iedereen een jaarlijkse bijdrage van 400 euro. Misschien is dit op jaarbasis nog niet zo een heel groot bedrag, maar als je erover nadenkt wel. Eigenlijk wordt er alleen gekeken of er niet teveel geld besteedt wordt aan reclame, maar de belangrijkste vraag beantwoorden ze niet. Daar komt bij dat ik van dit geld iemand naar school kan sturen. Ik snap dat het niet gratis kan, maar op deze manier maken ze wel makkelijk erg veel winst. En dat is dus mijn tweede probleem: het zo makkelijk geld verdienen.
Maar toch wil ik een keurmerk, omdat deze organisaties in 1 ding wel gelijk hebben. Je straalt met een keurmerk wel betrouwbaarheid en transparantie uit. Het maakt dus niet uit of dit nou echt is of niet. De mensen verdiepen zich niet in de keurmerken en vertrouwen blindelings erop dat je geen keurmerk krijgt als je niet goed bent. Dat is de goedgelovigheid van de Nederlandse burger.
