Waarom hebben mensen altijd overal een mening over en denken ze alles beter te weten?? Ik ben al maanden bezig met voorbereidingen voor de stichting, want dat is nou eenmaal niet in 1 dag opgericht. Het is ook meer werk dan alleen een beetje geld inzamelen en klaar is kees. Toch gaat dit er bij veel mensen niet in, daarom hoop ik nu te bewijzen dat het wel degelijk veel werk is.
Om te beginnen heb je een stevige basis nodig. Een plan. Om te beginnen watvoor doel heb je? Hoe wil je alles organisatorisch gezien hebben? Hoeveel bestuurders? Welke verantwoordelijkheden hebben jullie? En zo kan ik nog even doorgaan. Als je dit allemaal hebt bedacht en op papier heb gezet ben je al een heel eind. Maar eigenlijk is dit gewoon de basis, hetzelfde als een bank uitzoeken voor je zakelijke rekening etc.
Maar hoe ga je al je plannen in de praktijk brengen? Dit vergt een hoop energie, geduld en veel geregel. Ik heb al ontdekt dat ook al ben jij heel enthousiast over je plannen, dit niet automatisch betekent dat een ander dat ook is. Dus als je denkt dat iets wat je in je hoofd hebt bedacht snel geregeld kan worden, dan help ik je nu alvast uit die droomwereld. Om kosten te besparen wil je zoveel mogelijk gratis, daardoor ben je afhankelijk van anderen. Anderen wil je wel helpen, maar dit moet gebeuren naast hun dagelijkse baan. Dit vergt geduld!!!
Ondertussen moet je ook alles regelen in het land waar je je plannen wilt gaan uitvoeren. Persoonlijk contact is het beste, zelfs in 2011. Op deze manier verloopt de samenwerking soepeler en heeft de stichting, door goede afspraken, de garantie dat het geld goed besteed wordt.
Daarnaast gaat alles in Nederland gewoon door en ook daar ben je nog steeds verantwoordelijk voor.
Dus voor iedereen die denkt dat een stichting opzetten betekent dat dat geen ECHT werk is, dan heb je het mis. Het is keihard werken en heel veel regelen voordat het resultaat oplevert. Maar het geeft mij voldoening en dat is het belangrijkste.
maandag 28 maart 2011
vrijdag 11 maart 2011
Woekerprijzen
Afgelopen weken heb ik mij eens verdiept in het fondsenwerven. Via mijn eigen netwerk verwacht ik natuurlijk wel donateurs te krijgen, maar ik wil ook de rest van Nederland bereiken. En wat blijkt goede doelen is een hele business. Er zijn tientallen bureau's die je kunnen helpen met acties opzetten, publiciteit geven enz. Je hebt zelfs bureau's die je kunnen helpen met het werven van donateurs. Best handig, zo kan je veel mensen bereiken die je misschien anders niet kan bereiken.
Bedrijven bieden dit aan voor een voordelige prijs, speciaal voor goede doelen. Dat vind ik een goed initiatief. Vooral als we net zijn opgericht kunnen we wel acties gebruiken om naamsbekendheid te krijgen. Maar de voordelige prijzen blijken in mijn ogen niet echt voordelig te zijn. Er worden duizenden euro's gevraagd. Naar mijn mening niet echt goedkoop.....
Ik zal een voorbeeld geven, voor de sceptici onder ons die denken dat ik overdrijf, een kleine stoppercampagne voor 1 maand in krant/ magazine kost 8.500,-- euro (ACHTDUIZENDvijfhonderd euro).
Ik begin me ondertussen af te vragen of ik nou gek ben. Zijn er mensen op deze wereldbol die dit een voordelige prijs vinden?
maandag 7 maart 2011
Netwerken is niet het belangrijkste
Netwerken, netwerken, netwerken en nog eens netwerken. Dit is het sleutelwoord voor het oprichten van een stichting. Door middel van een goed netwerk kom je in contact met interessante personen die vaak iets voor je kunnen en willen betekenen.
Zodra het contact is gelegd, komen de eerste vragen: Wat doet je stichting precies?, Waar staan jullie voor?, Hoe ga je dat bereiken?, Hoe zorg je ervoor dat het geld goed terecht komt? etc. Door mijn enthousiasme kan ik hier nogal over door ratelen waardoor een vaste verhaallijn ver te zoeken is. Eigenlijk heb ik zelf een hekel aan dit soort mensen. Je vraagt ze 1 ding en je krijgt een onsamenhangend lang verhaal als antwoord. Nu hoorde ik bij deze club. Tijd om mijn lidmaatschap op te zeggen.
Zoals ik vroeger een spreekbeurt voorbereidde ging ik nu aan de slag om een goed verhaal in elkaar te zetten. Ik wil korte, krachtige, overtuigende antwoorden. De meeste vragen zijn altijd hetzelfde dus op elke vraag kan ik alvast een antwoord voorbereiden. Een kanttekening: het moet niet ingestudeerd overkomen, want ik wil nog wel mijn enthousiasme overbrengen. Het netwerken kan beginnen!
Gebruik maken van je netwerk is essentieel en het sleutelwoord, maar het wachtwoord is dat je een goed verhaal moet hebben om je netwerk te overtuigen!
Zodra het contact is gelegd, komen de eerste vragen: Wat doet je stichting precies?, Waar staan jullie voor?, Hoe ga je dat bereiken?, Hoe zorg je ervoor dat het geld goed terecht komt? etc. Door mijn enthousiasme kan ik hier nogal over door ratelen waardoor een vaste verhaallijn ver te zoeken is. Eigenlijk heb ik zelf een hekel aan dit soort mensen. Je vraagt ze 1 ding en je krijgt een onsamenhangend lang verhaal als antwoord. Nu hoorde ik bij deze club. Tijd om mijn lidmaatschap op te zeggen.
Zoals ik vroeger een spreekbeurt voorbereidde ging ik nu aan de slag om een goed verhaal in elkaar te zetten. Ik wil korte, krachtige, overtuigende antwoorden. De meeste vragen zijn altijd hetzelfde dus op elke vraag kan ik alvast een antwoord voorbereiden. Een kanttekening: het moet niet ingestudeerd overkomen, want ik wil nog wel mijn enthousiasme overbrengen. Het netwerken kan beginnen!
Gebruik maken van je netwerk is essentieel en het sleutelwoord, maar het wachtwoord is dat je een goed verhaal moet hebben om je netwerk te overtuigen!
woensdag 2 februari 2011
Keurmerk = Fake
Met een keurmerk straal je betrouwbaarheid en transparantie uit. In Nederland zijn er 2 mogelijkheden: 1. Het CBF-keurmerk; 2. Het Keurmerk Goede Doelen.
Persoonlijk heb ik 2 problemen met een keurmerk. Ten eerste snap ik zelf het werkelijke nut van deze keurmerken niet. De organisaties die het keurmerk verstrekken kijken hoeveel procent van het geld wordt besteed aan promotie/ reclame. Deze kosten mogen niet hoger zijn dan 20%. Maar er wordt niet gekeken of het geld wel daadwerkelijk naar het goede doel gaat. Dat vind ik vreemd, want dat betekend toch betrouwbaarheid en transparantie? Dit straalt het hebben van een keurmerk toch uit? Dat mensen ervan uit kunnen gaan dat het geld goed terecht komt?
Het tweede probleem zijn de kosten. De kosten voor een keurmerk zijn behoorlijk hoog. Hoe groter je stichting is, hoe duurder het CBF-keurmerk wordt. Maar als je net bestaat dan moet je toetsingskosten van 500 euro betalen en een jaarlijkse bijdrage van 350 euro. Bij het Keurmerk Goede Doelen is dat voor iedereen een jaarlijkse bijdrage van 400 euro. Misschien is dit op jaarbasis nog niet zo een heel groot bedrag, maar als je erover nadenkt wel. Eigenlijk wordt er alleen gekeken of er niet teveel geld besteedt wordt aan reclame, maar de belangrijkste vraag beantwoorden ze niet. Daar komt bij dat ik van dit geld iemand naar school kan sturen. Ik snap dat het niet gratis kan, maar op deze manier maken ze wel makkelijk erg veel winst. En dat is dus mijn tweede probleem: het zo makkelijk geld verdienen.
Maar toch wil ik een keurmerk, omdat deze organisaties in 1 ding wel gelijk hebben. Je straalt met een keurmerk wel betrouwbaarheid en transparantie uit. Het maakt dus niet uit of dit nou echt is of niet. De mensen verdiepen zich niet in de keurmerken en vertrouwen blindelings erop dat je geen keurmerk krijgt als je niet goed bent. Dat is de goedgelovigheid van de Nederlandse burger.
Persoonlijk heb ik 2 problemen met een keurmerk. Ten eerste snap ik zelf het werkelijke nut van deze keurmerken niet. De organisaties die het keurmerk verstrekken kijken hoeveel procent van het geld wordt besteed aan promotie/ reclame. Deze kosten mogen niet hoger zijn dan 20%. Maar er wordt niet gekeken of het geld wel daadwerkelijk naar het goede doel gaat. Dat vind ik vreemd, want dat betekend toch betrouwbaarheid en transparantie? Dit straalt het hebben van een keurmerk toch uit? Dat mensen ervan uit kunnen gaan dat het geld goed terecht komt?
Het tweede probleem zijn de kosten. De kosten voor een keurmerk zijn behoorlijk hoog. Hoe groter je stichting is, hoe duurder het CBF-keurmerk wordt. Maar als je net bestaat dan moet je toetsingskosten van 500 euro betalen en een jaarlijkse bijdrage van 350 euro. Bij het Keurmerk Goede Doelen is dat voor iedereen een jaarlijkse bijdrage van 400 euro. Misschien is dit op jaarbasis nog niet zo een heel groot bedrag, maar als je erover nadenkt wel. Eigenlijk wordt er alleen gekeken of er niet teveel geld besteedt wordt aan reclame, maar de belangrijkste vraag beantwoorden ze niet. Daar komt bij dat ik van dit geld iemand naar school kan sturen. Ik snap dat het niet gratis kan, maar op deze manier maken ze wel makkelijk erg veel winst. En dat is dus mijn tweede probleem: het zo makkelijk geld verdienen.
Maar toch wil ik een keurmerk, omdat deze organisaties in 1 ding wel gelijk hebben. Je straalt met een keurmerk wel betrouwbaarheid en transparantie uit. Het maakt dus niet uit of dit nou echt is of niet. De mensen verdiepen zich niet in de keurmerken en vertrouwen blindelings erop dat je geen keurmerk krijgt als je niet goed bent. Dat is de goedgelovigheid van de Nederlandse burger.
woensdag 19 januari 2011
Wat te doen met de poen?
Zoals iedereen wel weet: Alles draait om geld. Er bestaat zelfs een gelijknamig tv programma. Maar ook bij het oprichten van een stichting draait alles om geld. Voor zoveel mogelijk dingen wordt een sponsor gezocht om de organisatiekosten zo laag mogelijk te houden en veel gebeurt op vrijwillige basis. Maar wat gaat de stichting doen met het geld dat binnenkomt?
Veel goede doelen hebben als antwoord: "Het geld zal worden besteedt aan de doelstelling van de stichting". Dat is een makkelijk en simpel antwoord. Het lijkt mij logisch dat het binnengekomen geld gaat naar de doelstelling van een stichting, in ons geval educatie. Maar hoe ga je ervoor zorgen dat het geld terecht komt waar het voor bedoeld is? Deze vraag krijg ik 1000 keer per week. Dat neemt niet weg dat het geen goede vraag is. Het is waarschijnlijk de meest belangrijke vraag en het antwoord zal nog veel belangrijker zijn. Dit is DE vraag die mijn stichting tot een succes kan maken. Ik ben er namelijk van overtuigd dat als gemotiveerde jongeren in kansarme landen een kans krijgen om te studeren, zij een leven kunnen hebben boven de armoedegrens. Alleen iemand geld in zijn hand geven en zeggen dat hij/zij hiervan moet gaan studeren, gaat niet werken en is een groot risico. De kans dat het geld aan wat anders wordt besteed is dan zeer groot. En geef ze eens ongelijk, want voor het eerst in hun leven hebben ze genoeg geld om eten te kopen voor de hele familie of medicijnen. In Afrika leven veel mensen van dag tot dag en op lange termijn denken doen ze niet. Het is dus belangrijk om ervoor te zorgen dat het geld wordt gebruikt waarvoor het bedoeld is.
Mijn oplossing is dan ook om samen te werken met de lokale onderwijsinstellingen. Momenteel heb ik contact met verschillende universiteiten en zijn we bezig om een datum te prikken voor een persoonlijk gesprek. Dit moet leiden tot een vast contactpersoon. Een contactpersoon waar de stichting informatie kan vragen over de vorderingen en prestaties van de persoon aan wie wij een studiefinanciering geven. Het geld zal direct naar de onderwijsinstelling worden overgemaakt, maar er zijn ook voorwaarden opgesteld waar de jongeren zich aan moeten houden. Dit is wat de stichting gaat doen met de poen.
Veel goede doelen hebben als antwoord: "Het geld zal worden besteedt aan de doelstelling van de stichting". Dat is een makkelijk en simpel antwoord. Het lijkt mij logisch dat het binnengekomen geld gaat naar de doelstelling van een stichting, in ons geval educatie. Maar hoe ga je ervoor zorgen dat het geld terecht komt waar het voor bedoeld is? Deze vraag krijg ik 1000 keer per week. Dat neemt niet weg dat het geen goede vraag is. Het is waarschijnlijk de meest belangrijke vraag en het antwoord zal nog veel belangrijker zijn. Dit is DE vraag die mijn stichting tot een succes kan maken. Ik ben er namelijk van overtuigd dat als gemotiveerde jongeren in kansarme landen een kans krijgen om te studeren, zij een leven kunnen hebben boven de armoedegrens. Alleen iemand geld in zijn hand geven en zeggen dat hij/zij hiervan moet gaan studeren, gaat niet werken en is een groot risico. De kans dat het geld aan wat anders wordt besteed is dan zeer groot. En geef ze eens ongelijk, want voor het eerst in hun leven hebben ze genoeg geld om eten te kopen voor de hele familie of medicijnen. In Afrika leven veel mensen van dag tot dag en op lange termijn denken doen ze niet. Het is dus belangrijk om ervoor te zorgen dat het geld wordt gebruikt waarvoor het bedoeld is.
Mijn oplossing is dan ook om samen te werken met de lokale onderwijsinstellingen. Momenteel heb ik contact met verschillende universiteiten en zijn we bezig om een datum te prikken voor een persoonlijk gesprek. Dit moet leiden tot een vast contactpersoon. Een contactpersoon waar de stichting informatie kan vragen over de vorderingen en prestaties van de persoon aan wie wij een studiefinanciering geven. Het geld zal direct naar de onderwijsinstelling worden overgemaakt, maar er zijn ook voorwaarden opgesteld waar de jongeren zich aan moeten houden. Dit is wat de stichting gaat doen met de poen.
dinsdag 18 januari 2011
Bank Date n
Ook zo iets waarvan je denkt dat je dat zo gepiept hebt, maar dat het toch weer tegenvalt, is het uitzoeken van een bank. Dan bedoel ik geen bank om op te zitten, maar een bank waar je een zakelijke rekening kan openen. De Triodos bank sprong er tussen uit, dat is een duurzame bank die ook het beste aansluit met de visie van de stichting. Dit klusje kon ik ook weer afstrepen op mijn lijstje.
Een maand later toen ik de lay-out voor de website aan het bekijken was bedacht ik me opeens dat er ook een formulier op moest komen waar donateurs ons kunnen machtigen om maandelijks/ jaarlijks/ half jaarlijks geld te mogen incasseren. Via de site van de bank wilde ik erachter komen of de stichting per se schriftelijke toestemming nodig had of dat alles ook via de website kon. En wat was ik dom geweest...... Ik heb destijds alleen maar de mogelijkheden gelezen, maar nooit alle voorwaarden. Dit is toch wel het eerste wat je leert tijdens je rechtenstudie. Het blijkt dat als je gebruik wilt maken van automatisch incasseren of acceptgiro's je minimaal 1 jaar klant moet zijn bij Triodos. Nogal vreemd, want hoe moet je klanten laten betalen? Wachten tot ze zelf elke maand geld overmaken?
Toch maar even bellen met de Triodos. De reden is dat ze graag een persoonlijke band willen met de klanten en de klanten eerst willen leren kennen. Lijkt wel of ik met de Triodos aan het daten ben, de kleren gaan pas uit als we zeker weten dat het klikt. Goede instelling, maar kan je geen band opbouwen en zaken doen tegelijkertijd? Er werd me verteld dat er geen uitzondering gemaakt kon worden, maar als ik Greenpeace zou zijn geweest dan was het anders. PARDON? Tuurlijk was dan alles anders. Als ik Greenpeace was geweest dan had ik nu geen bank hoeven uitzoeken, dan had ik in een bootje gezeten om de walvisjagers tegen te houden of was ik ruzie aan het maken met Shell. Dat is inderdaad iets heel anders dan educatie en kansarme jongeren laten studeren.
Ondanks de klik die ik voelde met de Triodos heb ik geen keuze om een zakelijke rekening te openen bij de concurrent. De ING hoeft/ wil me niet eerst beter leren kennen.
Een maand later toen ik de lay-out voor de website aan het bekijken was bedacht ik me opeens dat er ook een formulier op moest komen waar donateurs ons kunnen machtigen om maandelijks/ jaarlijks/ half jaarlijks geld te mogen incasseren. Via de site van de bank wilde ik erachter komen of de stichting per se schriftelijke toestemming nodig had of dat alles ook via de website kon. En wat was ik dom geweest...... Ik heb destijds alleen maar de mogelijkheden gelezen, maar nooit alle voorwaarden. Dit is toch wel het eerste wat je leert tijdens je rechtenstudie. Het blijkt dat als je gebruik wilt maken van automatisch incasseren of acceptgiro's je minimaal 1 jaar klant moet zijn bij Triodos. Nogal vreemd, want hoe moet je klanten laten betalen? Wachten tot ze zelf elke maand geld overmaken?
Toch maar even bellen met de Triodos. De reden is dat ze graag een persoonlijke band willen met de klanten en de klanten eerst willen leren kennen. Lijkt wel of ik met de Triodos aan het daten ben, de kleren gaan pas uit als we zeker weten dat het klikt. Goede instelling, maar kan je geen band opbouwen en zaken doen tegelijkertijd? Er werd me verteld dat er geen uitzondering gemaakt kon worden, maar als ik Greenpeace zou zijn geweest dan was het anders. PARDON? Tuurlijk was dan alles anders. Als ik Greenpeace was geweest dan had ik nu geen bank hoeven uitzoeken, dan had ik in een bootje gezeten om de walvisjagers tegen te houden of was ik ruzie aan het maken met Shell. Dat is inderdaad iets heel anders dan educatie en kansarme jongeren laten studeren.
Ondanks de klik die ik voelde met de Triodos heb ik geen keuze om een zakelijke rekening te openen bij de concurrent. De ING hoeft/ wil me niet eerst beter leren kennen.
maandag 17 januari 2011
Onbeschofte notarissen
Voor het oprichten van een stichting heb je een notariële akte nodig. In de akte verklaren de oprichters dat er een stichting wordt opgericht en worden de statuten beschreven. Omdat in de statuten zaken worden beschreven als de naam, het doel, benoeming en ontslag van bestuurders, wat er met het geld gebeurt als de stichting stopt en de gemeente waar de stichting zich vestigt, dacht ik dat het veel handiger zou zijn als ik ze zelf zou opstellen. Dat scheelt immers de notaris weer werk (al heeft deze waarschijnlijk een standaard akte waar hij of zijn secretaresse de stippellijntjes van invult).
Na de statuten gemaakt te hebben begon de grote zoektocht naar een notariskantoor die de notariële akte zou willen sponsoren. Mensen begonnen me al te waarschuwen dat vooral in deze tijd dit erg moeilijk zou worden. Toch vol goede moed begon ik met het aanschrijven van notariskantoren, want heel veel werk is het opstellen van een akte niet vooral als de statuten al geschreven zijn. Daar komt bij dat je tegenwoordig in de media leest dat maatschappelijk verantwoord ondernemen steeds belangrijker wordt voor het imago van een bedrijf. Dit zou voor een notariskantoor een goede gelegenheid zijn om te laten zien dat zij maatschappelijk betrokken zijn, althans dat is mijn mening. In totaal heb ik er 12 aangeschreven en de reacties waren verbazingwekkend. Geen van de notariskantoren heeft de moeite genomen om te reageren. Is het zo moeilijk om te reageren met een zin in de trant van: "helaas hier kunnen we u niet bij helpen gezien de economische crisis" of "sorry maar hiervoor hebben wij het te druk"? Blijkbaar wel. Ook als je als kantoor 1000 van dit soort verzoeken per dag ontvangt, kan je een standaard mailtje sturen dat aan dit soort verzoeken geen gehoor wordt gegeven.
De notariskantoren in Nederland zijn naast onbeschoft, ook dom. Geen van deze kantoren lijkt te beseffen dat ze op deze manier klanten laten lopen. Ondertussen was ik op een punt aangekomen om er gewoon voor te willen betalen, maar de door mij aangeschreven kantoren konden dit op hun buik schrijven. Terwijl dit anders zou zijn geweest als ik netjes een reactie terug had gekregen.
Via via ben ik nu in contact gekomen met een notariskantoor die wel wil sponsoren, want het keyword is NETWERKEN. Dan moeten of willen ze wel reageren.
Na de statuten gemaakt te hebben begon de grote zoektocht naar een notariskantoor die de notariële akte zou willen sponsoren. Mensen begonnen me al te waarschuwen dat vooral in deze tijd dit erg moeilijk zou worden. Toch vol goede moed begon ik met het aanschrijven van notariskantoren, want heel veel werk is het opstellen van een akte niet vooral als de statuten al geschreven zijn. Daar komt bij dat je tegenwoordig in de media leest dat maatschappelijk verantwoord ondernemen steeds belangrijker wordt voor het imago van een bedrijf. Dit zou voor een notariskantoor een goede gelegenheid zijn om te laten zien dat zij maatschappelijk betrokken zijn, althans dat is mijn mening. In totaal heb ik er 12 aangeschreven en de reacties waren verbazingwekkend. Geen van de notariskantoren heeft de moeite genomen om te reageren. Is het zo moeilijk om te reageren met een zin in de trant van: "helaas hier kunnen we u niet bij helpen gezien de economische crisis" of "sorry maar hiervoor hebben wij het te druk"? Blijkbaar wel. Ook als je als kantoor 1000 van dit soort verzoeken per dag ontvangt, kan je een standaard mailtje sturen dat aan dit soort verzoeken geen gehoor wordt gegeven.
De notariskantoren in Nederland zijn naast onbeschoft, ook dom. Geen van deze kantoren lijkt te beseffen dat ze op deze manier klanten laten lopen. Ondertussen was ik op een punt aangekomen om er gewoon voor te willen betalen, maar de door mij aangeschreven kantoren konden dit op hun buik schrijven. Terwijl dit anders zou zijn geweest als ik netjes een reactie terug had gekregen.
Via via ben ik nu in contact gekomen met een notariskantoor die wel wil sponsoren, want het keyword is NETWERKEN. Dan moeten of willen ze wel reageren.
Abonneren op:
Posts (Atom)